Het sneeuwt in Madrid, koude oren op de Camino

Zondag 2 mei
Sambol - Itero de la Vego
28 km

Maandag 3 mei
Itero de la Vego - Villalcazar de Sirga
31 km

Dinsdag 4 mei
Villalcazar - Calzadilla de la Cueza
26 km










Het sneeuwt in Madrid, koude oren op de Camino

Los pueblos
Itero de la Vego is een klein dorpje. Een 'pueblo' in het Spaans. Een wat gesloten en desolate sfeer heerste door de smalle straatjes. Wat vervallen. In het centrum een gotisch kerkje met op een van de torens een ooievaarsnest. 2 ooievaars prijkten rijzig op hun nest. Op een bepaald moment begonnen ze te kleppen. Mooi beeld en geluid. Het dorpje leek uitgestorven. En toch was er leven achter de muren van de huizen . Ik vroeg me af waar de mensen waren. Wat doen de inwoners op dit moment? De geheimen van het kleine dorp. Ik overnachtte in Albergue/Hostal Fitero. Het is de enige plek volgens de Camino gids waar de peregrinos kunnen overnachten. Ik merk weinig 'vreemde' gezichten. Blijkbaar is de main stream van peregrinos doorgestapt en lieten ze het kleine gehucht links liggen. Er zaten wat plaatselijke mannen aan de toog van de bar naar het TV scherm te staren , motorracen. Op de grond, dit is typisch Spaans, tref je een klein vuilbakje aan van sigarettenpeuken , servietten en restanten van andere dingetjes. Ik observeerde de toogzitters. Ik probeer hun wereld te begrijpen in dit toch geisoleerd stuk land met enkel kleine dorpjes en verder niets dan uitgestrekte eenzame vlakten. . Ik bedacht me hoe het zou zijn hier te leven. De luxe van het leven dat ik thuis ken, is hier ver weg. Hebben deze mensen geleerd zich met weinig tevreden te stellen terwijl het leven gul kan zijn en ons altijd veel meer kan geven? Wat verlangen deze mensen van het leven? Het contrasterend verschil. Ik ben passant in hun wereld. Ze zijn gegarandeerd gelukkig.

De waard sprak me vriendelijk toe en ik kreeg een sober kamertje toegewezen. Het deed deugd me neer te ploffen op het bed na een warme douche en te genieten van een rust van de spieren en geest.. Had 29 km stappen in de benen en mijn lijf verlangde naar rugzak af en lichter rondstappen.

Boeddhisme
Er waren later nog wat nieuwe gasten aangekomen. Ik herkende 2 Ierse vrouwen die ik al eerder had ontmoet. Ik genoot van een niet spectaculaire maaltijd : linzensoep,frites, groenten en een lapje vlees en dronk riojawijn. Ik geraakte in gesprek met de Ieren. Beiden waren sinds 2 weken onderweg uit Logrono en ervaarden de Camino als een fysieke en geestelijke beproeving. "Not easy, but very exiting" . Ze kwamen uit Cork en hun pensioen-leeftijd gaf hen de mogelijkheid langere tijd van huis weg te gaan. . Tijd om dingen anders te doen, de wereld anders te gaan ervaren na een drukke loopbaan in de sociale sector.

We hadden het over de betekenis van de Camino en koppelden het aan het Boeddhistische Pad. Het Boeddhisme verbond onze gedachten. We kenden zelfs eenzelfde plek langs de kust in Zuid Ierland waar een Chogyam Trungpa kloostser is. Ooit ben ik er kort verbleven toen ik een fietstocht in Ierland maakte. We hadden het over Karma, het krachtige verbindingsprincipe van oorzaak en gevolg. Het principe dat het leven op een of andere manier een resultaat is van de dingen die je 'before' hebt gedaan en dat oneindig blijft doorgaan. We deelden dat Karma je in potentie die 'teachings' geeft die je nodig hebt je hart te leren openen en inzicht te krijgen. Je leven geeft je alles om te leren je hart nog verder te openen. Echter, het komt niet vanzelf. De kunst is te leren 'zien' ' de zintuigen steeds meer op het heden te richten. Fritz Perls heeft het over 'lose your mind, come to your senses'. De Camino kan dit potentieel openen. Vandaar ook de grote aantrekkingskracht van de Camino. Veel peregrinos zijn geboeid door het principe van 'inzicht in/en verandering'. Het blijft een mysterie hoe antwoorden gevonden gevonden. Een deugd als inzicht je rijker maakt. Je moet het allen maar beseffen.

Een koudegolf
De weg van Villalcazar naar Calzadilla was een lang stuk grintweg van 27 km. De weg doorkruiste op 850m erorm uitgestrekte akkervelden. Sinds een paar dagen was er een koude noordenwind komen opzetten. De wind waaide krachtig over de velden. Ik hoorde de avond in Villalcazar dat er zelfs sneeuw was gevallen in Madrid. Sneeuw in Madrid in mei! Begrijpe wie begrijpe kan. Onvermijdelijk dat dit voelbaar is op de Camimo. En effectief. Deze ochtend scheen de zon, een gunstig voorteken.... Echter, eenmaal het dorpje uit voelde ik een krachtige koude wind doorheen al mijn kleren waaien. De temperatuur (die ik kan meten via mijn horloge) gaf 3 graden aan. Helemaal ingeduffeld in mijn jas en buff stapte ik door. Zelfs mijn oren voelden ijskoud aan. De weg leek eindeloos. Doorstappen was de boodschap. Het schouwspel van de krachtige wind op bomen en groeiende gewassen was prachtig. En hoe verwonderlijk de natuur kan zijn. Na een regenbui (ook dat nog!) doemde een regenboog boven het (grotere) dorpje Carrion de los Condes op. Prachtig zicht : blauwe lucht met witte wolken en dan die 'alle kleuren' boog. In Carrion genoot ik in een propvolle bar van een cafe con leche. Er zaten vele peregrinos te bekomen van de verrassende koudegolf. Ik hoorde verhalen dat verschillenden in Burgos een groot deel van hun warme klederen per post had teruggestuurd. Had ik trouwens ook gedaan. Het kan verkeren. je verwachte warmte en je krijgt he omgekeerde. Gelukkig was er in Carrion een winkel met een ruim assortiment aan spullen voor wandelaars en trekkers. Ik heb er een nieuwe warme fleece en nieuwe stapschoenen gekocht (*).

(*) sinds een week heb een linkerschoen die het op een hoog ritme aan het begeven is; een scheur onderaan wordt iedere dag groter; die halen Compostela niet; en als het evt harder zou regenen ben ik de klos; dus ik heb reserve bij...voelt safe

In Calzadilla de la Cueza, een piepkleine pueblo, overnacht in de Albergue Camino Real. Sober en stil. De plaatselijke herberg biedt een menu del dia om 19.30h. Ik ben al enige tijd aan het schrijven. Rond mij zie ik meerdere peregrinos rond de tafels schrijven of in gesprek. Het steeds terugkerend ritme van een pelgimsdag wordt bevestigd: slapen-opstaan-ontbijt-stappen-ergens iets eten-stappen-aankomen-douchen-eten-slapen ....... en tussen al die bedrijven door de innerlijke magie in geest en ziel..... En die is voor eenieder verschillend. Gelukkig.


William Strobbe