Dinsdag 18 meiFereiras - Ventas de Naron
26 km
Woensdag 19 mei
Ventas de Naron - Melida
29 km
"Voy a llegar"
De intrinsieke kracht, het geheim van de Camino.
Onder de brandende zon passeerde ik vandaag een Spaanse vrouw op espadrilles. Met verwondering vroeg ik haar of dit comfortabel stappen is? Ze vertelde me dat ze sinds Leon onderweg is en dat ze al na de eerste dag 'ampullas' op de voeten had, die pijnlijk waren . Het traject Leon-Santiago was voor haar een must. Ze moest , ze zou en wilde aankomen. De blaren in de schoenen waren de blokkade. Dus op espedrilles en kousen. Door stof, keien en slijk. Met een blik van, venceremos, zei ze ' ik zal aankomen'. Ik geloofde haar. Het ritme van stappen met de goedkope sletsen aan de voeten kon ik nauwelijks bijhouden. Een merkwaardige wilskracht. Biezonder toch, deze Camino. Velen hebben te maken met de last van delen van het lijf. De rug, de spieren, de voeten ..... Hoe hou je het vol? Er zijn zo vele verhalen van verschillende belevenissen. Ieder heeft op zijn af te rekenen met zijn innerlijke of uiterlijke demonen. De al dan niet kwellende lichaamsensaties en gedachten. Eerder beschreef ik al hoe ik tijdens de Weg tot relativeren kom.
Elk doet en beleeft en gaat de Weg op zijn manier. De korte Weg , de Weg in fases of de Lange Weg. Er zijn er ook die altijd onderweg blijken, en nooit aankomen of althans die indruk geven. De vraag is en blijft waar wil je aankomen? Is aankomen het punt. De verhalen zijn naargelang. Er is ook geen beste weg, ook geen oordeel van wie nu de Weg volgens de regels doet. Zijn er regels? Wat is de waarachtige zin van de Weg.
Het ritme van de laatste inspanning.
De Weg naar Compostela nadert het punt dat Santiago noemt. Het staat op de kaart. Het veld van de ster straalt haar energie. Het trekt aan met een magische kracht. Ik voel het.
De laatste dagen is het heel heet langs de wegen die prachtig uitgetekend zijn. De zon brandt hard. Ik zweet de liters uit mijn lijf. De landschappen zijn glooiend. Af en toe een bar of een tienda. En steeds meer volk die de Weg doet. Ik ben een van de zovelen. Het gezicht richting het Westen gericht. Nog 50 km stappen.
William Strobbe
Hi William,
BeantwoordenVerwijderenMooi om je bericht te lezen, en mooi om te zien dat je er bijna bent (in Santiago bedoel ik dan). Misschien ben je daar een van zovelen, vanuit mijn perspectief ben je een van de weinigen en ik vind het een geweldige prestatie dat je je gevoel hebt gevolgd en dit aan het doen bent. Goede laatste 50 km toegewenst.