1 april
Lauzerte naar Moissac 32 km.
De weg van het vertrouwen
Lauzerte naar Moissac 32 km.
De weg van het vertrouwen
Volg de weg met aandacht, onoplettendheid kan je van de weg doen afdwalen .....
De dag begon goed. Stralende zon, fris windje. Afscheid van de patron van de gite en weer op weg . De gite bevond zich langs de Camino. Lauzerte lag er nog verlaten bij, stil. De smalle straatjes straalden middeleeuws oud. Heel het dorp is onder"kelderd" met 9 m diepe gewelven. Unieke plek.
De dag begon goed. Stralende zon, fris windje. Afscheid van de patron van de gite en weer op weg . De gite bevond zich langs de Camino. Lauzerte lag er nog verlaten bij, stil. De smalle straatjes straalden middeleeuws oud. Heel het dorp is onder"kelderd" met 9 m diepe gewelven. Unieke plek.
Ik stapte door en filmde gedachten terug en schrok ' ik ben iets vergeten in de gite , mijn getten die onderbenen en schoenen beschermen tegen de regen. Ik twijfelde , ga ik terug of niet. Ben 2 km teruggestapt en toen bleek dat ik ze toch aan mijn rugzak had gehespt! Boodschap van de dag ' aandacht'.
Het bleek toch mijn dagje niet te worden, voelde bij stijle afdaling mijn rechter knie onwennig knagend. Enigzins ongerust stapte ik door. Fantaseerde "blokkade" aan de knie wat het einde van de tocht zou betekenen. Gelukkig stabiliseerde het. . Dis-ease (ongemak) weg. Het zal een tergkerend thema van de tocht worden. Mijn lijf, leden en geest moeten in orde blijven. Storingen forceren is niet de bedoeling. Wat de geest betreft is een ander verhaal. Schrijf ik later over.
De heuvels tekenden zich prachtig af met ontluikend groen, bloesemende bomen en nog kale akkergronden. Prachtige streek met authentieke alleenstaande huizen. Ik heb er mooie te koop zien staan. De liefhebbers met wat geld vinden zeker hun gading.
De heuvels tekenden zich prachtig af met ontluikend groen, bloesemende bomen en nog kale akkergronden. Prachtige streek met authentieke alleenstaande huizen. Ik heb er mooie te koop zien staan. De liefhebbers met wat geld vinden zeker hun gading.
Met regelmaat ook idylische kapelletjes, allen goed onderhouden en met aankondiging van vieringen van spirituele feesten. Ik hield halt bij la chappelle Saint Sernin en stapte er binnen. De diepe stilte overviel me. Het bracht inkeer. Ben ik op zoek naar stilte? Wat is de diepe zin van de Weg? Het is ideaal een zin in ons leven te vinden en echt mens te zijn.
Ik mijmerde. Dien ik niet voortdurend bewust te zijn van mijn motivaties en stemmingen om niet van de goede weg af te dwalen? Ik wil steeds opnieuw beseffen en gewoon aanvaarden dat iedereen een weg volgt die bij hem past.
Ik mijmerde. Dien ik niet voortdurend bewust te zijn van mijn motivaties en stemmingen om niet van de goede weg af te dwalen? Ik wil steeds opnieuw beseffen en gewoon aanvaarden dat iedereen een weg volgt die bij hem past.
In gedachten ging ik verder. De route liep langs een asfaltweg en over uitgestrekte velden. Het wandelen langs dit type wegen voelde saaier aan. Plots merkte ik geen roodwit tekentje meer. Ik realiseerde dat ik een Camino richtingswijzer genegeerd moest hebben. Op een kruispunt beland had ik de keuze. Ofwel terugkeren naar het punt van afslag ofwel de weg volgen langs een drukkere baan richting Durfort. Ik besloot langs de drukke baan te stappen. Een minder slimme keuze. Auto's raasden voorbij en bovendien gevaarlijk. . Dag rust. Niet meer doen besloot ik. Een nieuw punt met het roodwitte teken verloste me van de asfaltweg.
Langzaam werd de bebouwing dichter. Vaak passeerde ik huizen met honden. 'Chien mechant'. En wat kunnen die blaffen die honden.
Sommige ogen minder aaibaar. Ik hoorde dat in Spanje loslopende honden vaak lastig kunnen zijn. Heb een apparaatje bij dat ultra hoge tonen uitstraalt en daardoor wilde honden op afstand houdt.
Sommige ogen minder aaibaar. Ik hoorde dat in Spanje loslopende honden vaak lastig kunnen zijn. Heb een apparaatje bij dat ultra hoge tonen uitstraalt en daardoor wilde honden op afstand houdt.
In Moissac had ik de tip voor de gite 'Ultreia' gerund door een Iers koppel. Ex-camino gangers die hun leven onderweg besloten anders aan te pakken. Ze zijn sinds 5 jaar met deze ondernemend gestart. Moissac is een goede plek mits veel pelgrims hier hun tocht (of een deel) aanvangen. De gite is 'under construction'. Ik krijg een mooie kamer. Er zijn meerdere zestig+ gasten aangekomen uit de UK, Schotland en Duitsland die morgen de eerste dag aanvatten en 2 weken de Camino gaan doen. Het is even wennen aan terug in groep eten. Ik was even vergeten dat de Ieren geen grote culinaire reputatie hebben. Het avondmaal bevestigde de zoutloosheid. Wel gezond!
William Strobbe
William Strobbe
" De Tocht van de Held"
BeantwoordenVerwijderenDoor Marjo Korrel.
Dag William,
Jouw eerste blogs gelezen. Beeldend beschreven. Ik stap zo met je mee. Direct associaties ook. Nu met de Tocht van de Held (Campbell) en het sprookje ‘Het oneindige verhaal’ van Michael Ende dat ook deze route volgt.
Elke Heldentocht begint met een oproep tot vertrek. Sommigen horen deze oproep niet, of luisteren niet, of stellen deze uit. Gelukkig heb jij nu wel geluisterd.
In het sprookje van M. Ende komt de oproep in de vorm van een bericht van een oude arts. De Kleine Keizerin van Fantasia is ernstig ziek. Zij lijdt aan een onbekende en tot nu toe onbehandelbare ziekte die tegelijkertijd maakt dat het verre land Fantasia krimpt, snel krimpt. Elke dag blijken hele stukken op onverklaarbare wijze gewoon op te houden met bestaan.
Als de Kleine Keizerin haar medicijn niet krijgt en niet beter wordt, zal Fantasia binnen korte tijd verdwenen zijn.
Deze Kleine Keizerin is als het verwonderde, leergierige kind in ons. En als deze verwondering en dit leervermogen ‘verziekt’ wordt, verliezen we onze creatieve ruimte. De plek waar de verlangens nog leven, waar dromen en nieuwe vormen ontstaan.
De held die de, vreemde en nog onbekende, tocht naar Fantasia gaat maken, is jong. Nog onbevooroordeeld. Bereid om taken op zich te nemen die hij nog niet kent. Om doelen te bereiken zonder te weten wat deze precies zijn. Is dit niet de houding die je aan het aannemen bent?
Het eerste dat de Held moet doen, voordat hij werkelijk aan zijn tocht begint, is zich te ontwapenen. Hij zal zich moeten ontdoen van alle oude manieren die hem aan de ene kant beschermden en dienden en die hem aan de andere kant ook weerhielden om werkelijk nieuwe wegen in te slaan. De Black Berry? Boeken? Takenlijstjes?
Daarnaast kan hij alleen zijn heldendaden volbrengen zonder ‘tools’ of instrumenten. Hij, met zo weinig mogelijk bagage (!), als onbeschermde en bijna naakte persoon zal de Kleine Keizerin moeten helen en Fantasia redden.
Door enkele oude wijzen krijgt hij wel als steun een amulet, met een richtlijn, omgehangen. De tekst is nu nog onzichtbaar en zal pas veel later in het verhaal duidelijk worden. Wat zal jouw (bege-)leidende tekst blijken te zijn?
Bij zijn tocht krijgt hij wel metgezellen als helpers. Sommige metgezellen kiest hij zelf. Sommigen slaan zijn uitnodiging af. En daarvan blijken sommigen toch onzichtbare bondgenoten tijdens deze heldentocht te zijn. Sommigen dienen zich ongevraagd en zelfs in eerste instantie ongewenst aan.
Ben heel benieuwd wie deze personen op jouw weg blijken te zijn!
Lieve groet van Marjo