Woensdag 21 april
Pamplona - Puenta la Reina
25 km
Donderdag 22 april
Puenta le Reina - Estella/Lizarra
23km
25 km
Donderdag 22 april
Puenta le Reina - Estella/Lizarra
23km
De moderne pelgrim
De Albergue PP Reparadores in Puenta la Reina hoort bij het klooster dat nog steeds bewoond wordt door kloosterlingen. Lange tijden geleden verzorgden de paters de peregrinos die het dorpje aandeden in eenvoud en werden onder alle omstandigheden met respect onthaald.
De pelgrims destijds, en dit zie je nog steeds in de afbeeldingen uit de middeleeuwen, hadden een typische outfit : de driepuntige hoed, schoudermantel, schelpen, de staf met de kalebasfles in de hand. De moderne tijden hebben dit enigszins een ander kader en beeld gegeven. Met de ontwikkelde welvaart is de context erg veranderd. De peregrino van de 21 ste eeuw is een goed ge-equipeerde moderne reiziger met goede rugzak, high tech kleding (althans de meesten!) en andere spullen. De Camino zonder onderscheid van stand en maatschappelijke positie. De Weg naar Santiogo is een weg voor gewone mensen. Althans....
De Camino kent ook haar toeristische attractiekant. Sommigen storten zich totaal onvoorbereid in het avontuur. Een onvoorbereid probeersel. Zo zag ik een jong duits koppel dat opgedirkt in nette vrijetijdskledij , als zouden ze een simpele boswandeling doen. Ik zag ze een paar uur later op zoek naar een bus retour Pamplona. Het meisje bleek door haar knieen te zijn gegaan (had ook de jongen kunnen zijn). Fini Camino. Ik zie ook mooie dingen (althans in deze eerste dagen op Spaanse Camino). Een Japanse moeder met haar 2 kinderen van 10 en 14, zorgzaam en alert opweg; een dapper koppel uit Canada dat de route in hun eigen ritme gaat doen. De Camino leidt ook tot tragische dingen. Ik passeerde reeds 2 plekken met gedenktekens van mannen ( 1 Japanner van 64 en een Belg) die overleden zijn tijdens de Camino.
Puenta la Reina is een knooppunt waar de vele wegen naar Santiago in heel Europa samenvloeien tot 1 weg. Er zijn voldoende plekken om in drukke tijden grote stromen op te vangen. De Albergue was sober,degelijk en goedkoop (4€) . Ik sliep in dormitoria 8 met stapelbedden. Ik had het gezelschap van een paar pientere Zeeuwse madammen van boven de 60 uit Breskens. Met hun mengtaaltje Vlaams/Nederlands was het gezellig converseren. Ze hadden 1,5 jaar getraind voor de Camino. De vastberadenheid waarmee ze stellig gingen om de eindbestemming te halen was aandoenlijk. Ik hoorde er een van hen bellen met haar man dat het toch zwoegen was vandaag. Ze mistten hun mannen niet, zeiden ze ondeugend. Ze vroegen me of het stoorde dat ze al om 6 h op zouden staan. Ze wilden iedere dag met het ochtendduister vertrekken. Dit leek me wat minder. Kon moeilijk nee zeggen. Effect was dat ik ook vroeg op was. En wat kon een van hen snurken! Heb deze nacht heel slecht geslapen.
Om 7h was mijn rugzak klaar. Op de Camino kan je in de meeste dorpjes waar de peregrinos overnachten al terecht vanaf 7h in een cafe of panaderia voor een ontbijt met koffie. Het was er al behoorlijk druk in de bakkerij. Vele peregrinos vertrekken vroeg. In de zomer is dit zeker nodig mits de temperaturen overdag in volle zon tot 40 gr en meer kunnen oplopen. De temperaturen in deze tijd van het jaar zijn prima.
Ik geraak gefascineerd door de kracht van het lichaam. De Camino confronteert de fysieke en geestelijke contouren van mezelf. Iedere dag opnieuw het hele mechanisme dat werkt, in actie is. Gemiddeld 6 tot 8 uur ononderbroken . Het gaat automatisch. En toch, er ontstaat vermoeidheid. Nieuwe dimensies worden aangesproken. Ik zie en hoor het ook bij anderen. De lange Camino zet druk op de geest en lijf. In de auberges kan je ook velen bezig zien met het verzorgen van lijf en voornamelijk voeten, benen, rug en nek.
Hoe kan ik mijn leven besturen om een lang en gezond leven te kunnen leiden. De Tao geeft hier een mooi antwoord : "wees stil, wees zuiver, laat je lichaam niet zwoegen,verstoor je essentie niet. Het oog ziet niet, het oor hoort niet,het hart weet niets, en toch zal je geest je lichaam bewaken en je lichaam zal een lang leven hebben. Bewaak wat binnenin zit, scherm het af wat buiten is, want veel kennis hebben is gevaarlijk".
De wegen van Navarra leiden me steeds naar nieuwe plekken en situaties. Ik bereid me stillekens voor op goed gezelschap dat, zoals afgesproken, me vanaf zondag a.s. komt vergezellen op de Tocht voor een aantal dagen. Huib Roelants vliegt zaterdag op Bilbao vanuit Schiphol . Hans Begeer vertrekt zaterdag uit Overijse met Ans per auto. We ontmoeten elkaar in Logrono. Zondag met z'n 3. Het zal wennen worden met de 3 karakters en zielen. En ook hier, elk volgt zijn Weg met zijn ding te doen. Wat ons verbindt op de Tocht zal wel duidelijk worden. Dit ontstaat. Dit hoort bij de Camino.
De pelgrims destijds, en dit zie je nog steeds in de afbeeldingen uit de middeleeuwen, hadden een typische outfit : de driepuntige hoed, schoudermantel, schelpen, de staf met de kalebasfles in de hand. De moderne tijden hebben dit enigszins een ander kader en beeld gegeven. Met de ontwikkelde welvaart is de context erg veranderd. De peregrino van de 21 ste eeuw is een goed ge-equipeerde moderne reiziger met goede rugzak, high tech kleding (althans de meesten!) en andere spullen. De Camino zonder onderscheid van stand en maatschappelijke positie. De Weg naar Santiogo is een weg voor gewone mensen. Althans....
De Camino kent ook haar toeristische attractiekant. Sommigen storten zich totaal onvoorbereid in het avontuur. Een onvoorbereid probeersel. Zo zag ik een jong duits koppel dat opgedirkt in nette vrijetijdskledij , als zouden ze een simpele boswandeling doen. Ik zag ze een paar uur later op zoek naar een bus retour Pamplona. Het meisje bleek door haar knieen te zijn gegaan (had ook de jongen kunnen zijn). Fini Camino. Ik zie ook mooie dingen (althans in deze eerste dagen op Spaanse Camino). Een Japanse moeder met haar 2 kinderen van 10 en 14, zorgzaam en alert opweg; een dapper koppel uit Canada dat de route in hun eigen ritme gaat doen. De Camino leidt ook tot tragische dingen. Ik passeerde reeds 2 plekken met gedenktekens van mannen ( 1 Japanner van 64 en een Belg) die overleden zijn tijdens de Camino.
Puenta la Reina is een knooppunt waar de vele wegen naar Santiago in heel Europa samenvloeien tot 1 weg. Er zijn voldoende plekken om in drukke tijden grote stromen op te vangen. De Albergue was sober,degelijk en goedkoop (4€) . Ik sliep in dormitoria 8 met stapelbedden. Ik had het gezelschap van een paar pientere Zeeuwse madammen van boven de 60 uit Breskens. Met hun mengtaaltje Vlaams/Nederlands was het gezellig converseren. Ze hadden 1,5 jaar getraind voor de Camino. De vastberadenheid waarmee ze stellig gingen om de eindbestemming te halen was aandoenlijk. Ik hoorde er een van hen bellen met haar man dat het toch zwoegen was vandaag. Ze mistten hun mannen niet, zeiden ze ondeugend. Ze vroegen me of het stoorde dat ze al om 6 h op zouden staan. Ze wilden iedere dag met het ochtendduister vertrekken. Dit leek me wat minder. Kon moeilijk nee zeggen. Effect was dat ik ook vroeg op was. En wat kon een van hen snurken! Heb deze nacht heel slecht geslapen.
Om 7h was mijn rugzak klaar. Op de Camino kan je in de meeste dorpjes waar de peregrinos overnachten al terecht vanaf 7h in een cafe of panaderia voor een ontbijt met koffie. Het was er al behoorlijk druk in de bakkerij. Vele peregrinos vertrekken vroeg. In de zomer is dit zeker nodig mits de temperaturen overdag in volle zon tot 40 gr en meer kunnen oplopen. De temperaturen in deze tijd van het jaar zijn prima.
Ik geraak gefascineerd door de kracht van het lichaam. De Camino confronteert de fysieke en geestelijke contouren van mezelf. Iedere dag opnieuw het hele mechanisme dat werkt, in actie is. Gemiddeld 6 tot 8 uur ononderbroken . Het gaat automatisch. En toch, er ontstaat vermoeidheid. Nieuwe dimensies worden aangesproken. Ik zie en hoor het ook bij anderen. De lange Camino zet druk op de geest en lijf. In de auberges kan je ook velen bezig zien met het verzorgen van lijf en voornamelijk voeten, benen, rug en nek.
Hoe kan ik mijn leven besturen om een lang en gezond leven te kunnen leiden. De Tao geeft hier een mooi antwoord : "wees stil, wees zuiver, laat je lichaam niet zwoegen,verstoor je essentie niet. Het oog ziet niet, het oor hoort niet,het hart weet niets, en toch zal je geest je lichaam bewaken en je lichaam zal een lang leven hebben. Bewaak wat binnenin zit, scherm het af wat buiten is, want veel kennis hebben is gevaarlijk".
De wegen van Navarra leiden me steeds naar nieuwe plekken en situaties. Ik bereid me stillekens voor op goed gezelschap dat, zoals afgesproken, me vanaf zondag a.s. komt vergezellen op de Tocht voor een aantal dagen. Huib Roelants vliegt zaterdag op Bilbao vanuit Schiphol . Hans Begeer vertrekt zaterdag uit Overijse met Ans per auto. We ontmoeten elkaar in Logrono. Zondag met z'n 3. Het zal wennen worden met de 3 karakters en zielen. En ook hier, elk volgt zijn Weg met zijn ding te doen. Wat ons verbindt op de Tocht zal wel duidelijk worden. Dit ontstaat. Dit hoort bij de Camino.
William Strobbe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten