Lectoure-La Romieu

Lectoure-La Romieu
20km

Ultreia, immer weiter.....

9.30h. Lectoure viert Pasen vandaag. Er is al veel beweging in het stadje. De plaatselijke middenstanders zijn druk in de weer. De kroeg waar ik gisteravond getuige was van de lokale zaterdagavondfever is barstensvol met luidruchtige gasten. Nu al, dacht ik, of nachtje doorgedaan!?. Dat wordt een vrolijke Pasen.

Al snel was ik terug op de buiten. Het was bewolkt en ik zou vandaag een kortere wandeldag maken. In de verte dreven donkere wolken naar me toe. Al snel de eerste druppels. Ik geraak eraan gewend om dan snel mijn rugzak van de schouders te halen en m'n regenzeil te omhorden. Stappen in de regen is minder prettig. De paden worden heel zompig en bij het klimmen wordt het soms spekglad. Mijn wandelstok (Leiki) ondersteunt de klimmetjes. De regen hield op en een schraal zonnetje brak door.
Zeil weer af. Het zou het ritme van de dag worden. Langs de glooiende velden en weiden keek ik naar de verre horizonten. In de verte meende ik grotere heuvels te zien. Mijn oog viel op een bordje met 'Ultreia, immer weiter'. De gedachte van de dag werd toepasselijk. Afwisselend ritme met minder gunstige weerperikelen. De koude wind maakte het nog ongezelliger. Werd ik moe van de bijna 160 km in de benen? Verlangde naar 'wu wei' -'niets doen'. Onder een boom nam ik even rust. Ik hoorde achter me plots stemmen die hoog boven de stilte van de weg galmden. Het waren 3 fransen, met kleine rugzakjes. Wat kunnen felle mensenstemmen soms irritant storend zijn. Ik begroette ze vriendelijk. Zonder meer.

Ik stapte door naar het dorpje La Romieu. Het duurde aardig lang in mijn beleving voor ik aankwam.
De toren van een gotische kerkje naderde. Ik hoopte de aankomst van de Ronde van Vlaanderen te kunnen zien. De veronderstelling was dat er in La Romieu een cafe zou zijn met TV. Het dorpje oogde heel rustiek. Vlakbij de kerk zag ik een terras. Daar zaten de 3 fransen koffie te drinken. Wel restaurant, geen TV! De zon brak door. Ik plofte me naast de Fransen aan een tafeltje, stoel in een deugddoende zon. Cafe au lait svp. Een van de 3 vroeg aan me waar ik naartoe stapte. Een prettig gesprek ontspon zich , ooit wilden ze ook het Spaanse stuk integraal doen. Nu waren ze een weekje onderweg.

Het office du toerisme wees me op een Chambres D'hotes vlakbij.
Ik stond voor een mooi oud huis met voorhofje. Ik belde aan.
Deur ging open en een vrouw liep kaarsrecht naar me toe. Ik keek haar aan, merkte een trotse blik met heldere ogen en een gezicht getekend door het leven. Een krachtig uitstralende presence. Ik was zeker dat ze in haar jonge jaren een typische schoonheid moet zijn geweest. Oui, on a des chambres libres. Ze viel met de deur in huis mbt de prijs. Zakelijk duidelijk. Ik vroeg haar of er bankcontact in de buurt. Je bent geen Francais zei ze terzijde. Non Belge, Anvers. Ah ca tombe, nous aussi , mon marie is Antwerpenaar et moi Liegeois. Het kan verkeren. Nooit verwacht dat ik zo snel landgenoten zou treffen. Gastvrouw Anne-marie toonde me mijn gastenkamer. Het huis, de oude pastoriewoning, was prachtig smaakvol ingericht. Een grote trap leidde naar boven.
Gastheer Jean-Pierre , een bijna 80jarige grijsharige man verwelkomde me hartelijk. Bood een 'pintje' aan wat heel welkom was. Hij was een succesvol antiquair geweest in de Kloosterstraat. Hij inhaleerde rook uit zijn sigaar en haalde herinneringen op uit vervlogen zakentijden met Argentinie. Dat is een prachtig land. Ik meende heimwee te zien. Heeft zelfs lang geleden zaken gedaan met het Il Danieli's het Italiaanse restaurant naast het Baak Koetshuis in het Middelheimpark. Ze hadden bij toeval deze plek gevonden en een bod gedaan. Maanden later kregen ze bevestiging voor hun bod. Een nieuwe ingrijpende levensbestemming. De verhuis volgde. De plek is uniek mede door de vele passerende pelgrims die extra leven, kleur en charme geeft aan hun jaren op rust. En ook arbeidintensiteit. Steeds klaar staan en 4 kamers netjes hebben. Ik kreeg de tip in het plaatselijke resto te gaan eten. Wat ik deed na me opgesmukt te hebben na een minder prettige wandeldag. Hoorde dat Tom Boonen weer tweede was. Je kan niet altijd winnen.

In het restaurant ontmoette ik weer de 3 fransen. Ze hadden veel met elkaar te delen , zo bleek. Later stapten nog eens 4 nederlanders binnen. IK vermoed met camping car op doorreis . Elk de eigen focus aan tafel. . Ik bestelde een menu du jour met karaf witte wijn en boog me over mijn gedachten die ik wilde neerschrijven op mijn BB.

" Kan een zaadje zich vergissen als je gedachte was een plant te hebben gepland en na enige tijd een boom groeit?".

Het Boedhistische begrip Karma is hier van toepassing; de logische aaneenschakeling van oorzaak en gevolg. Karma betekent activiteit of daad met als basis de wisselwerking tussen handeling en motivatie. We brengen ons leven handelend door en zijn voortdurend in interactie met de omgeving. Ik overdenk mijn handelingen. Het wandelen biedt me een zee van tijd hiervoor. Wandelen betekent meer en meer voor mij mijn gedachtenstroom onder de loupe te nemen terwijl de Weg voor me ligt. Er is niet meer dan dat. Wat een luxe ervaar ik nu. Ben ik gelukkig? Ik focus me op de keten van oorzaak en gevolg. Is het welslagen en de waarde van mijn activiteiten afhankelijk van de reactie van anderen? Ik film gedachten terug en herinner de woorden van m'n vader die op een bepaald moment in een Gentse kroeg zei, ' je wilt goed doen'. Ik zou het positieve bezigheden en intentie noemen, het wensen en willen dat mijn medemensen het goed hebben. De intrinsieke motivatie ook van het werk dat ik doe bij en met De Baak. Een gedachte die me roert. Tussen wil , daad en effect kan verschil liggen.

21 h. Ik groette nog even de gastvrouw en heer.

William Strobbe