Ontmoeting met de spiritual teacher

2 april
Moissac naar Auvillar
23 km

(Rick Jarow en William in Antwerpen dec 2009)

Ontmoeting met de spiritual teacher.

Vandaag een ander ritme. Ik wil mijn ritme vinden, niet alleen denken aan aankomen. Als je naar een doel reist is het belangrijk te letten op de weg.

7.45h. Rom, de Ierse gite houder dronk nog een kop koffie met me bij het ontbijt. We keken elkaar aan met een blik van solidariteit. Hij heeft de Weg gedaan en het heeft hem nieuw inzicht geschonken. Het heeft hem samen met z'n vrouw en 2 kinderen een ander leven doen kiezen . Een drastische keuze. Hij kan er van leven zo blijkt. In z'n vorige leven was hij marketing directeur van een groot bedrijf in Dublin. In de drukke maanden ontmoeten en hosten ze honderden pelgrims in hun gite. Hard werken. Ten dienste van de gasten en hun eigen bestemming.

Allemaal verschillend, werelden van verschil en kleur, van symptathiek en joviaal naar arrogant, geobsedeerden van de prestatie (50km stappen continue per dag ) zelfingenomen, tot intens devoten ( God is de enige redding en daarvoor moet je zwaar boete doen , zo kom je id hemel) . Het kleurrijke pallet van het leven van spirituele zoekers. We taxeerden elkaar een beetje, glimlachten en schudden elkaar de hand. "Good luck" zei hij met het knoddige Iers accent. Ik sloot de deur achter me. De weg lonkte, de zon scheen en het voelde weer goed.
Deze keer platte weg. 15 km langs een kanaal dewelke parallel loopt met de Tarn en later de Garonne.

Ik dacht aan m'n werk op de Baak. Ik heb de laatste weken allerlei dingen afgerond, overgedragen, lijstjes voor Harry Starren gemaakt van mensen die hij spreken 'moet' (hij neemt deels m'n rol over als Chef Antwerpen).
Ik ben blij dat ik nu hier ben, want het werk dat ik heb laten liggen telt niet meer, dit gaat nu z'n eigen gang. Ik vertrouw dat het werk dat ik hierna zal oppakken er beter op gaat worden. Het was niet makkelijk om wat ik opgebouwd heb te laten vallen en te kiezen voor de Weg op zoek naar ZIN. Het schip is het veiligst wanneer het in de haven ligt maar daarvoor zijn schepen niet gebouwd.

Heerlijk stappen was het. Altijd rechtdoor. Bijna automatische piloot. Ik dacht aan de weg van de wijsheid. Een bedevaart is altijd al een van de meest objectieve manieren geweest om tot inzicht te komen herinner ik me wat Rick me vertelde in december. Rick Jarow uit New York is een van mijn grote voorbeelden van spiritual teachers. Ik ken hem al 10 jaar en reeds meerdere keren heb ik hem uitgenodigd naar Nederland en Belgie. Zijn career workshops en chakra meditaties hebben grote impact. Ik had enkele van z'n sessies opgenomen op m'n voice recorder die ik in handbereik heb . Ik snoerde een headset rond m'n oren en beluisterde een sessie. Het werd plots meditatief wandelen. Rick's voice stemde m'n geest tot rust. Bijzonder nu. Alle aandacht voor de woorden. De integrale focus De walking meditatie nodigde me uit m'n familiegeschiedenis (familytree) te visualiseren. Wat een synchroniciteit. Was al herhaalde malen tijdens het stappen met m'n gedachten beland bij m'n familie. M'n ouders, m'n pa en ma, broers en zusters . De betekenis van het verleden en het verhaal van heden ligt nauw aan mijn hart. Rick nodigde uit met compassie te kijken naar waarvan ieder (mezelf inclus) droomde, bewoog te zijn en te worden in de jonge jaren, wat we nu zijn geworden en hoe we dit gedaan hebben. Beelden passeerden. Voelde de emotie opkomen. Tja. Kroniek van een familiegeschiedenis. Het kwam heel dichtbij. Betekenis openbaarde zich. Voelde opluchting en blij.

Ik naderde het dorpje Auvillar. Een steile klim bracht me naar de centrale plaats. Op het dorpsplein een eeuwenoude ronde overkoepelende markthal. Ik beelde me oude taferelen van handelaars in die hier hun goederen kwamen verkopen. De streek is bekend voor de produktie van pruimen, meloenen en foie gras. Ik ontmoette de 2 pelgrims terug die ik al eerder ontmoet had. Ha, le Belge! Evidente communicatie ging over " waar ga je overnachten. ?". Een van hen wreef over z'n scheenbeen. Ca fait du mal un peu! Het kwetsbare lijf. Ik besloot te blijven , zij gingen verder.
Vlakbij was Gite Le Baladin, prachtig huis met grote tuin. Bel kapot . Ik klopte hard op deur. Hallo? Oui! Un pelerin a la porte.
Entrez.

William Strobbe