Mijmering over 21 dagen in Gran Cafe Iruna te Pamplona

Hemingway

Zondag 18 april
Roncesvalles - Zubiri
24 km
Maandag 19 april
Zubiri - Pamplona
23 km

"Mijmering over 21 dagen in
Gran Cafe Iruna te Pamplona"

Dinsdag ochtend 9h. Gran Cafe Iruna op de Plaza del Castillo

Het Gran Cafe is een monument op de Plaza del Castillo. Ooit verbleef Ernest Hemingway in Pamplona en schreef er het boek 'Fiesta' over zijn belevenissen tijdens de Sanfermines , de beruchte stierenlopen tijdens het 1-week durende feest ter ere van de beschermheilige van de stad de Heilige San Fermin. Ik was gisteren al aangekomen in de stad en op vele plekken in de smalle straatjes zie je heroische foto's van jonge mannen hun moed demonstreren door op het laatste nippertje weg te springen voor de dodelijke horens van woeste stieren die langs een parcour door de stad stormen om finaal te eindigen in de Plaza de Toros. Het boek van Hemingway heeft dit feest op de wereldkaart gezet.

Het is een eeuwenoude initiatie rite Jaarlijks transformeert de stad een week lang tot een uitbundig feestmekka waar door heel stad dag en nacht vermaak en feest ter vinden is. Ik maak vergelijkenissen met Nederland waar men (althans in het zuiden) dagen lang uitbundig carnaval viert. De mystiek van dit soort feesten. Het brengt mensen in een andere collectieve state of mind. Een uitlaatklep dat het vaak routenineuze pad van velen van het alledaagse bevrijdt voor een korte tijd en een andere dimensie (kan) biedt.
Ik realiseer me dat waar ook ter wereld er gevierd wordt, er even tijdens deze momenten een 'niet bestaan' of althans 'even pas op de plaats' van wereld en prive problemen in grote en kleine zin ervaren wordt. Wat als de mens zich overgeeft aan zijn ware verlangen? De hunkerende mens die uit de stroom van het alledaagse droomt te stappen. De stroom echter, blijft stromen. Totdat je "een steen verlegt in een rivier, en de stroom daarna nooit meer dezelfde zal zijn" Ik zing mee met de wijlen Bram Vermeulen. Prachtig dit wijze lied.

Ik loop nu al 21 dagen non-stop en sta en zit stil waar ik ben. Ik heb de goede plek uitgekozen. Hier in het Gran Cafe schreef Hemingway delen van zijn boek. Ik voel me geinspireerd. Iedere dag opnieuw ben ik al onderweg geweest in een Ultreia mood (Immer Weiter). En toch , een gevoel van ontroering overviel me net. Het is een lange Tocht. Ik doorbreek door de wijze waarop ik dit doe mijn eigen patroon. Nooit eerder ben ik zo lang alleen onderweg geweest.

Mijn laatste lange eravring van reizen was in 1987 toen ik 9 maanden door India, Sri Lanka, Thailand, Maleisia en Indonesie heb gereisd. Kristine sloot na 2 maanden aan en hebben met twee toen een prachtige trektocht gemaakt met bus, trein, boot en vleigtuig. De Lonely Planet als reis-bijbel.
Ik had er kontakten via wereldwijdverspreide vrijwilligersorganisatie Service Civil International SCI (ik werkte toen al 5 jaar als verantwoordelijke van de Vlaamse afdeling in Antwerpen). Door het SCI netwerk deed er kortdurend vriiwilligerswerk in kleine dorpen,leefde en werkte met lokale projecten. Een ontmoeting met de 'andere' wereld dichtbij en met de lokale bevolking. Een ervaring die ik al meerdere jongere Baak collega's heb aanbevolen. Ik wilde de wereld zien, en heb delen gezien.

" Waar ben ik nu?" vraag ik me af. Ik meen dat elke existentiele reis bij momenten deze vraagstelling kent. Met een een innerlijke rust die sterker is dan ooit voorheen ervaar ik een fundamentele gelukzaligheid. Ik koester het doordringen naar de ware aard van de werkelijkheid van deze Camino. Het leren horen met mijn 'hart-bewustzijn', in plaats van met mijn oren.

Ik besluit vandaag een dagje rust te nemen. Te slenteren door de stad. Tijd te nemen voor een andere stilte. De stilte in de stilte.

William Strobbe