Zondag 25 april
Logrono - Navarrete
14 km
Maandag 26 april
Navarrete - Alzafro
28 km
"Levendige taferelen"
Scenes uit een Pelgrimsleven.
10.30 Ik ontmoette Huib op Avenida de la Paz. Het was zondagochtend stil in Logrono. De stad was aan het wakker worden na een uitbundige nacht . Ik zag Huib in de verte aan komen stappen van het busstation. Ik herkende zijn figuur. Op zijn 72 jaar straalt de man de eeuwige jeugd in volle glorie uit. We gaan een 5tal dagen samen de Camino doen. Ik ken Huib al 15 jaar. Heb hem leren kennen op een Open Space Conference in Siberie. Het klikte meteen tussen ons. Zijn enthousiaste energie en gedrevenheid heeft me altijd geinspireerd. Samen hebben we nog een Open Space Conference In Auroville (India) georganiseerd. We hadden weinig woorden nodig om na een cafe con leche op het centrale marktplein meteen de stad door te lopen en de Camino aan te vangen. Het was even wennen aan het ritme met twee . Al snel waren we op dreef. We passeerden de buitenwijken van Logrono en gingen richting Navarrete op 14 km. Eenmaal de stad uit wandelden we over glooiende paden langs wijnvelden en akkergebieden. Door de felle brandende zon werd het heel warm. Op het gepaste moment dronken we koel water. Een inwijdingstocht voor mijn medegezel. Ik had hem vooraf gezegd dat ik mijn Ultreia ritme niet zou veranderen.
Ik wilde van deze zondag toch ook een bijzondere dag maken. Overal werd gevierd, in Belgie waren het communiefeesten en in Navarrete zou ik klinken op mijn halverwege zijn. Naast de Albergue waar we overnachtten was een kerkplein met bar en resto. Op het terras van Bar Deportivo trofen we de Zeeuwse madammen Johanna en Elly aan. Hartelijk begroetten we elkaar. Johanna was jarig vandaag, zo bleek. Wat een combi aan gebeurtenissen. Daar moesten we op klinken, eten en gezelligheid hebben . De jarige straalde van plezier en bloosde bij de aandacht die er was. Het ontstond, onverwacht . Had zo moeten zijn zonder dat het gepland was. De mooiste momenten in de ontmoeting zijn degene die uit het niets ontstaan en waarde hebben. We dronken rode wijn , koude Rioja, proefden van heerlijke warme en koude tapa's en luisterden naar elkaars verhalen. Ieder had wat te vertellen over de persoonlijke betekenis van de Camino.
Het verhaal , daar gaat het om. Waarom doet men de Camino. Het treft me als ik er met mensen ik ontmoet erover doorpraat. Het is niet altijd expliciet uit te drukken. Vaak ontstaat een inzicht op een onverwacht moment , na de Camino of jaren later. Wanneer komt men tot 'Inzicht'? Inzicht van wat? En wat doe je dan met inzicht? Het doelbewust naar vorm van inzicht zoeken, wat de mens blijkbaar eigen is , kan verblindend werken. Het kan de oorspronkelijke vorm verstoren. De Tao spreekt over 'doen zonder te doen'. De aarde ondersteunt niets en toch wordt alle leven in stand gehouden. Wie onder de mensen kan doen zonder te doen? Wat weten we wel en wat weten we niet? Is wijsheid niet het principe van de dingen kennen, en daarmee ook het principe kennen van de dingen die de wijze niet kent?
Bar Deportivo had een heerlijke wijnkelder. De gezelligheid van het onverwachte feest liet het koude rode Rioja vocht rijkelijk vloeien. De wijn maakte de sfeer losser, echter. Waar gaat het om? Waarom zijn we hier? Geen zwaarmoedigheid. Maar wel mensen die in het leven staan en diepe emoties hebben beleefd. Ik was geraakt door de emotie van Elly over haar eigenlijke reden on de Tocht te doen. Dit beaamde Johanna. Het gaat om de liefde voor wat je op de wereld hebt gezet. Daar waar je van houdt, je kinderen. 0ok al leiden ze hun leven, je bent en blijft de Ouder. Het is mooi te horen dat die dicht bij je kunnen zijn. En dat de Camino een levendig bewijs is van oorspronkelijke liefde. Voor de ander, maar ook voor jezelf. Het geeft kracht aan een innerlijk bewustzijn van waarachtigheid. Het inzicht in het effect hoeft daarvoor niet altijd meetbaar te zijn.
Het collectieve leven in Albergues leidt ook tot fantasievolle taferelen. Kijk, als je 5 tot 10 € betaald voor een bed dan hoef je ook geen primo servicio te verwachten. Je hebt een (stapel) bed, met een vers laken en kussen. Meer niet. Soms lig je in een dormitorio met 4, dan 8, dan 20, tot 100. De meest comfortabele zoals vandaag in Alzafro is met 2. Dit is de Camino. Geen sterren hotels, als je die wil, betaal je gewoon meer , veel meer. Het heeft een charme, daar kies je voor. De terzijde dingen, zoals snurkende nachtconcerten, dicht op elkaar slapen, geuren van zweet en andere voeten...horen erbij, onvermijdelijk. Door de opstelling van de stapelbedden met tussenafstanden van 20 cm tot 1m onstaan ook intieme inzichten in de buurman/vrouw privaat leven. Ik hoorde een verhaal van J die een beetje verveeld zat met de aanschouw van de beweeglijke handen van haar buurman die blijkbaar als enigste rustplek van zijn handen zijn piemel had. Constant lagen zijn handen erop zei ze. Je kon je ook omdraaien dacht ik. Sex lijkt me geen vanzelfsprekendheid in de slaapzaal. Daarvoor ga je niet op Camino. Het gaat om de zuivere gedachte.
Het wereldnieuws staat heel ver weg van me. Ik zoek het nieuws niet op. In elke bar ligt wel een spaanse krant en bijna steeds staat er TV op. Ik hoorde dat de Belgsche regering gevallen is en dat de Poolse president verongelukt is. Het einde van Belgie hoorde ik. Zo'n vaart zal het wel niet gaan. Af en toe flitsen van Obama en voor de rest veel sport. Voetbal, tennis staat hier nr 1. Ik was per toeval getuige van een TV flits waar een van s'lands beste toreros uit Madrid Jose Thomas in een stierengevecht in Mexico letterlijk werd doorspiesd op de horens van een woeste stier. De beelden werden zo vaak teruggedraaid in slow motion. De stier die de torero optilt en wegslingert in de Plaza de Toros. Een wrede sport. De matador zou zwaargewond afegvoerd zijn.
Men vreest voor zijn leven.
De weerberichten voorspellen veel zon. Het zal zweten worden vandaag langs de Camino.
William Strobbe
Logrono - Navarrete
14 km
Maandag 26 april
Navarrete - Alzafro
28 km
"Levendige taferelen"
Scenes uit een Pelgrimsleven.
10.30 Ik ontmoette Huib op Avenida de la Paz. Het was zondagochtend stil in Logrono. De stad was aan het wakker worden na een uitbundige nacht . Ik zag Huib in de verte aan komen stappen van het busstation. Ik herkende zijn figuur. Op zijn 72 jaar straalt de man de eeuwige jeugd in volle glorie uit. We gaan een 5tal dagen samen de Camino doen. Ik ken Huib al 15 jaar. Heb hem leren kennen op een Open Space Conference in Siberie. Het klikte meteen tussen ons. Zijn enthousiaste energie en gedrevenheid heeft me altijd geinspireerd. Samen hebben we nog een Open Space Conference In Auroville (India) georganiseerd. We hadden weinig woorden nodig om na een cafe con leche op het centrale marktplein meteen de stad door te lopen en de Camino aan te vangen. Het was even wennen aan het ritme met twee . Al snel waren we op dreef. We passeerden de buitenwijken van Logrono en gingen richting Navarrete op 14 km. Eenmaal de stad uit wandelden we over glooiende paden langs wijnvelden en akkergebieden. Door de felle brandende zon werd het heel warm. Op het gepaste moment dronken we koel water. Een inwijdingstocht voor mijn medegezel. Ik had hem vooraf gezegd dat ik mijn Ultreia ritme niet zou veranderen.
Ik wilde van deze zondag toch ook een bijzondere dag maken. Overal werd gevierd, in Belgie waren het communiefeesten en in Navarrete zou ik klinken op mijn halverwege zijn. Naast de Albergue waar we overnachtten was een kerkplein met bar en resto. Op het terras van Bar Deportivo trofen we de Zeeuwse madammen Johanna en Elly aan. Hartelijk begroetten we elkaar. Johanna was jarig vandaag, zo bleek. Wat een combi aan gebeurtenissen. Daar moesten we op klinken, eten en gezelligheid hebben . De jarige straalde van plezier en bloosde bij de aandacht die er was. Het ontstond, onverwacht . Had zo moeten zijn zonder dat het gepland was. De mooiste momenten in de ontmoeting zijn degene die uit het niets ontstaan en waarde hebben. We dronken rode wijn , koude Rioja, proefden van heerlijke warme en koude tapa's en luisterden naar elkaars verhalen. Ieder had wat te vertellen over de persoonlijke betekenis van de Camino.
Het verhaal , daar gaat het om. Waarom doet men de Camino. Het treft me als ik er met mensen ik ontmoet erover doorpraat. Het is niet altijd expliciet uit te drukken. Vaak ontstaat een inzicht op een onverwacht moment , na de Camino of jaren later. Wanneer komt men tot 'Inzicht'? Inzicht van wat? En wat doe je dan met inzicht? Het doelbewust naar vorm van inzicht zoeken, wat de mens blijkbaar eigen is , kan verblindend werken. Het kan de oorspronkelijke vorm verstoren. De Tao spreekt over 'doen zonder te doen'. De aarde ondersteunt niets en toch wordt alle leven in stand gehouden. Wie onder de mensen kan doen zonder te doen? Wat weten we wel en wat weten we niet? Is wijsheid niet het principe van de dingen kennen, en daarmee ook het principe kennen van de dingen die de wijze niet kent?
Bar Deportivo had een heerlijke wijnkelder. De gezelligheid van het onverwachte feest liet het koude rode Rioja vocht rijkelijk vloeien. De wijn maakte de sfeer losser, echter. Waar gaat het om? Waarom zijn we hier? Geen zwaarmoedigheid. Maar wel mensen die in het leven staan en diepe emoties hebben beleefd. Ik was geraakt door de emotie van Elly over haar eigenlijke reden on de Tocht te doen. Dit beaamde Johanna. Het gaat om de liefde voor wat je op de wereld hebt gezet. Daar waar je van houdt, je kinderen. 0ok al leiden ze hun leven, je bent en blijft de Ouder. Het is mooi te horen dat die dicht bij je kunnen zijn. En dat de Camino een levendig bewijs is van oorspronkelijke liefde. Voor de ander, maar ook voor jezelf. Het geeft kracht aan een innerlijk bewustzijn van waarachtigheid. Het inzicht in het effect hoeft daarvoor niet altijd meetbaar te zijn.
Het collectieve leven in Albergues leidt ook tot fantasievolle taferelen. Kijk, als je 5 tot 10 € betaald voor een bed dan hoef je ook geen primo servicio te verwachten. Je hebt een (stapel) bed, met een vers laken en kussen. Meer niet. Soms lig je in een dormitorio met 4, dan 8, dan 20, tot 100. De meest comfortabele zoals vandaag in Alzafro is met 2. Dit is de Camino. Geen sterren hotels, als je die wil, betaal je gewoon meer , veel meer. Het heeft een charme, daar kies je voor. De terzijde dingen, zoals snurkende nachtconcerten, dicht op elkaar slapen, geuren van zweet en andere voeten...horen erbij, onvermijdelijk. Door de opstelling van de stapelbedden met tussenafstanden van 20 cm tot 1m onstaan ook intieme inzichten in de buurman/vrouw privaat leven. Ik hoorde een verhaal van J die een beetje verveeld zat met de aanschouw van de beweeglijke handen van haar buurman die blijkbaar als enigste rustplek van zijn handen zijn piemel had. Constant lagen zijn handen erop zei ze. Je kon je ook omdraaien dacht ik. Sex lijkt me geen vanzelfsprekendheid in de slaapzaal. Daarvoor ga je niet op Camino. Het gaat om de zuivere gedachte.
Het wereldnieuws staat heel ver weg van me. Ik zoek het nieuws niet op. In elke bar ligt wel een spaanse krant en bijna steeds staat er TV op. Ik hoorde dat de Belgsche regering gevallen is en dat de Poolse president verongelukt is. Het einde van Belgie hoorde ik. Zo'n vaart zal het wel niet gaan. Af en toe flitsen van Obama en voor de rest veel sport. Voetbal, tennis staat hier nr 1. Ik was per toeval getuige van een TV flits waar een van s'lands beste toreros uit Madrid Jose Thomas in een stierengevecht in Mexico letterlijk werd doorspiesd op de horens van een woeste stier. De beelden werden zo vaak teruggedraaid in slow motion. De stier die de torero optilt en wegslingert in de Plaza de Toros. Een wrede sport. De matador zou zwaargewond afegvoerd zijn.
Men vreest voor zijn leven.
De weerberichten voorspellen veel zon. Het zal zweten worden vandaag langs de Camino.
William Strobbe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten