Ithaka

Dinsdag 6 april:
Condom-Caseneuve 28 km

Woensdag 7april:
Caseneuve-Manciet 25 km

Ithaka

On fait le Chemin, pour Vider et Remplir (*)

Dinsdag 6 april. 8h.
Ontbijt samen met de Jean Vandenbroeck (Vlaamsche naam!) , eigenaar van de Gite in Condom. De 58 jarige leraar Geografie in een Lyceum in Clermont Ferrand heeft een aantal jaren geleden de Camino gedaan. Over 2 jaar pensioen. Dan gaat hij zich samen met zijn nieuwe liefde (die hij ontmoette tijdens zijn Camino in 2007) integraal wijden aan zijn nieuwingerichte Gite voor Pelgrims langs de Rue Principale van Condom. . De leerlingen in zijn lyceum zijn moeilijk , ongemotiveerd ....hij leek enigszins teleurgesteld in de jeugd van vandaag . Het verlossende pensioen nadert en de totale vrijheid na een actieve loopbaan . Schilderen ( er hingen mooie werken van hem aan de muur in de kamer waar we ontbijt hadden) , stages d'art, le jardin biodynamique, het onthaal van pelgrims. Ik zag de wens van het mooie , het verlossende van de sleur. Ik voelde met hem mee, de nieuwe bestemming van de jaren des onderscheids. Nog 2 jaar geduld. De goedgelegen nieuwe Gite heb je al, de liefde ook en de passie lijkt evident.

Ik verliet Condom met zon die straalde en de wind in de rug. Exellent weer voor de tocht van vandaag. De wegen liepen langs glooiende weilanden en wijngaarden. De wijnstokken waren gesnoeid en gelijnd aan een netwerk van stalen draden die straks de oogst zal leiden. Ik zag mannen bezig de draden aan te spannen, tractoren tussen de rijen door omploegen. Het wijnboerenwerk. Wijnranken voorbereiden na de winter op het nieuwe seizoen. De cyclus van de jaargetiijden.

Na 15 km kruiste ik andere wandelaars. Twee rondborstige Noorse vrouwen rustten uit langs de weg. . We knoopten een gesprek aan en wandelden samen verder. Ze hebben dit jaar 14 dagen wandelverlof en dan terug naar Noorwegen. Sinds 3 jaar doen ze dit, Santiogo is ooit eindbestemming. Wanneer is niet bekend. Hun beider tiener dochters stapten tot gisteren 1 weekje mee. Ze gaven op, hadden er (al) genoeg van. Blaren op de voet, monotoon en saai dat lange wandelen, verlangden naar spetterende kontakten met viriele jonge mannen-het avontuur (hadden in een Gite in Condom 2 jonge reizende Amerikanen ontmoet, vonden ze leuker) ...... De moeders gaven hun dochters de vrijheid. Ze zien elkaar over een week terug in Toulouse voor de terugvlucht. Ons ritme was verschillend en na 30 minuten scheidden onze wegen.

Een pelgrimsvraag is steeds "waar en wanneer ga ik overnachten onderweg?". Ik plan niet echt vooruit. Ik zag na 25 km een bordje "Gite 3km". Ik naderde de gite , belde aan, een frisse kop opende. Fritz, een goedlachse Duitser, ogenschijnlijk levensgenieter, begroette me in een schmarrel frans/duits taaltje met een guitig lachje. Speels deed ik mee in het mixtaaltje..." Giibt es encore zimmer!?" " Ja sicher" . Ik hoorde franse stemmen in het huis, ben niet alleen, andere pelgrims wellicht. . Fritz toonde me de kamer met 6 stapelbedden. Hij bracht me een slaaplaken en handdoek, rugzak opbergen in een opbergkast . Nette kamer, goed georganiseerd. De Duitsers bewijzen hun streven naar goede orde.

Het avondmaal was gezelllig. Samen met 1 frans koppel , een andere fransman en Fritz die amper frans sprak. Op het menu een heerlijke salade en nadien een stoemp van groenten en saucisson. Heerlijk. Het franse koppel was 40 jaar getrouwd. Ter viering van dit heuglijke feit hadden ze besloten de hele Camino te doen met hun tweetjes. Ik dacht aan Jacques Brel, "les vieux amants- il fallait bien du talent pour etre vieux sans etre adulte ....". Als liefde zo veel jaar kan duren, dan moet dit echt wel liefde zijn, ondanks.... Ze leken vastberaden de tocht te vervolmaken en keken elkaar aan met een knipoog . We zien elkaar zeker onderweg terug.

We dronken lekkere wijn van het vat terwijl Fritz beelden toonde op z'n pc over de Camino die hij meerdere malen heeft gedaan. De wijze waarop ie de Camino deed was origineel, hij trok een lichtgewicht karretje achter zich aan met alles erop en eraan (tent , kookgerei...) Samen met z'n hond. De hond is vorig jaar gestorven. Ik was vertaler van dienst.
Ieder heeft zijn verhaal over de Weg.
Gute Nacht.

Woensdag 7 april
Vroeg opstaan (7h) . Fritz is een vroege vogel en wil z'n gasten om 8.30h al weg. Een lekker ontbijt stond klaar.

Er stond een bericht van Huib op mijn voice. Hij had m'n Pa de avond voordien gesproken en berichtte me dat hij niet mee overkomt om een aantal dagen samen de Camino te stappen. Jammer, dacht ik, met respect voor z'n beslissing. Zijn keuze heeft betekenis voor zichzelf en voor mij.

Ik dacht aan een brief die hij me recentelijk stuurde net voor mijn vertrek met een korte tekst. Hij heeft al vele jaren lang een creatieve manier eigen gemaakt om via gedichten, expressie en taal een eigenzinnige dimensie te geven aan emotie(s):

"Ithaka"
' Hou Ithaka wel in gedachten,
daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast de reis in geen geval. t'Is beter dat die vele jaren duurt - zodat je oud zult zijn wanneer je het anker uitwerpt. Rijk aan wat je onderweg verwierf ; maar niet verwachtend dat je reis je rijkdom schenken zal.'. .....-)

Het was een regenachtige dag. Heb vandaag uren in de regen m'n weg voortgezet. Onder de bescherming van m'n regenzeil immer weiter. Het voelde minder zwaar dan bij de hevige regenval van een paar dagen geleden. Dapper zette ik door en besloot na 24 km bij een Gite a la ferme aan te kloppen. Een oude man verwelkomde me. Hij waakte me z'n vrouw over de Gite. De gite- madam (hun dochter), was gisteren bevallen van haar tweede kind. We dronken later op de avond een drink op z'n grootvader-zijn waar ie bijzonder trots over was. Hij had plezier met m'n verhalen over de Camino. De uitspraak van boven (*) ontstond in ons gesprek. De kracht van taal.

In de ruimte voor de gasten had hij een groot vuur aangestoken. Ik mijmerde er weg na een heerlijk avondmaal. Ik tuurde naar de rode gloed van het vuur , voelde de warmte die deugd deed.


William Strobbe